खाजा खाईवरी म भलिवल खेल्ने ठाउँतिर गएँ, आज भलिवल खेल्न मन लागिरहेको थिएन । त्यसैले मीनाको भट्टितिर लागें, भट्टीमा गाँउभरीका तन्नेरी केटाहरु छ्याङ्ग खाँदै मीनालाई जिस्क्याईरहेका थिए । मीनालाई त्यो माहौलमा चिक्न पाउनु त असम्भव नै थियो, छ्याङ्ग खाँदै मैले मीनालाई पनि नङ्ग्याएर परिकल्पना गर्दै थिएँ । हल्का रमरम त भैसकेको थियो छ्याङ्गले, बाहिर पनि रात छिप्पिदैं थियो, झण्डै साढे सात बजेतिर म मीनाको भट्टीबाट बाहिर निस्किएँ, भट्टीबाट अरु मान्छेहरु पनि निस्किईसकेका थिए र भित्र दुई-तिन जना अलि उमेर छिप्पीएका ठिटाहरु रमाईलो गरि पिउँदै थिए । मीना भट्टीको ढोकानेर उभिएकी थिई, मैले झ्याप भएको नाटक गर्दै मीनाको शरिरमा टाँसिने गरि लडखडाएर झ्याप्प उसका दुवै पोकामा समाए “के साह्रो लाग्ने छ्याङ्ग खुवायौ हो मीना… घर पनि पुग्न सकिन्न कि क्या हो ?” मीनाले आफ्ना पोकाबाट मेरो हात हटाउने कोशिस गर्दै भनि “विस्तारै जानु पुगिहाल्छौ नि ?” मैले एकपटक फेरी जोडले मीनाको पोका अठ्याँउदैं मीनाको ओठ नजिकै आफ्नो ओंठ पुर्*याएर भनें “अनि तिम्रो कुवाको पानी चैं कैले पिलाउने हो नि ?” त्यसपछी मीनाको ओंठमा ओंठ जोडेर हल्का चुम्बन लिन के खोज्याथें, मीनाले आफूलाई मबाट अलग्याउँदै भनी “मान्छे हेर्दा सानो भनेको त कस्तो पात्तेको पो रै’छ… छिटो घर गईहाल नत्र…” मैले फेरी मीनाको देब्रे पोका समाएर निचोर्दै भनें “एकचोटी त चाख्न देउ न ?” त्यसपछी मीनाले मलाई हुत्याएर भट्टी बाहिर धकेलिदिई अनि केहि फुसफुसाउन थाली । म विस्तारै आफ्नो घरतिर लागें, अरु बेला भन्दा अलि ढिलै भएको थियो, घर पुग्ना साथै आमाले कराउनुभयो “कहाँ हरा’ थिईस् ? खाना सेलाईसक्यो… जा अब आफै झिकेर खाई…”

म चुपचाप भान्सामा गएर खाना पस्किएर खान थाले, हुमा माथी बार्दलीमा चढिसकेकी थिई र बाहिर बुबा-आमा गफिदैं थिए । गफै गफमा बुबाले आमालाई समाउनुभएछ क्यार, आमाले प्रतिवादको भाषामा भन्नुभयो “छोरो भित्र खाना खाँदैछ… यो बुढोलाई के भा’को हो जहाँ पायो त्यहीं सुरु हुन्छन् ! रात सिंगै त छ तिमीसँग !” बुबाले पनि भन्नुभयो “धेरै भो तलाई नचिकेको पनि त्यही भएर क्या !” आमाले फेरी भन्नुभयो “छ्या यो बुढो त के भा’को अलि विचार पुर्*याएर बोल्नु नि के भन्लान् केटाटीले सुने भने ? दिनदिनै त रामलालकी बुहारी चाखेर आउँछौ त फेरी म बुढीमा के देखिचौ र ?” “बेलाबेलामा स्वाद फेर्नु परेन भन्या !” “अईया दुख्यो के अलि विस्तारै गर्नु न ? एकछिन कुर्न पनि सक्नुहुन्न है…” “ल ल भै-गयो… छिटोछिटो धन्दा सकाई त्यसोभे… आज रातभरी तलाईं सुत्न दिन्न… उसैपनि भोली विदा छ ।“ “छ्या ! के भा’को यो बुढालाई… माथी तरुनी छोरी छे… तल तन्नेरी छोरो छ… अलिकति त विचार गर न…” “तँ जस्तै देखिन्छे तेरी छोरी… कुनदिन तेरो झल्को मेटाउन छोरीलाई नै बजाईदिन्छु अनि…” “छ्या ! के लाज सरम पनि छोडेर कुरा गरेको… आफ्नै छोरीको बारेमा पनि त्यस्तो बोल्छन् त !” “बाहिर कसैले थाहा नपाउने गरि जसले जसलाई चिकेपनि हुन्छ… केहि फरक पर्दैन…” “छ्या ! यो बुढो त ! आज धेरै पिएछौ तिमीले जाउ विस्तरामा गएर पल्टिदैं गर… म काम सकेर आउँछु…” मैले खाना खाईसकेर माथी बार्दलीमा उक्लिएर ढोका मात्र के ढप्काएको थिएँ ।

तलबाट बुबाले आमालाई समाएर खेल्न थाल्दै भन्नुभयो, “धेरै नखरा नगर त खोल सबै कपडा… आज यहीं तेरो मुजीमा चिक्छु…” “नाई नाई चाकमा त हुन्न…” मैले त्यो सुन्दै गर्दा हुमा पढ्न छोडेर ढोकातिर हेर्दैथिई, मैले मुस्कानका साथ हुमाको छेउमा गएर ढाड सुमसुम्याउदै भनें “सुनिस् बुबाको कुरा…” हुमाले दुवै हत्केलाले आफ्नो अनुहार छोपी, मैले मौकाको फाईदा उठाउँदै हातलाई हुमाको ढाडबाट सारेर पुठ्ठालाई च्याप्प समाएर हल्लाउन सुरु गरें । त्यही समयमा बुबाले आमालाई भन्नुभयो “जाँठी मेरो लाँडो चुस्दे त पहिला ?” सायद: आमाले बुबाले भनेको मान्नुभयो क्यार “अलि मजाले चुस्… हऽऽऽ… यसरी नै… हऽऽऽ….” भन्न थाल्नुभयो । तलबाट निकैबेरसम्म गुँऽऽऽ…. गुँऽऽऽ… को आवाज मात्र आइरह्यो, सायद: आमाले बुबाको लाँडो चुसिरहनुभएको थियो, केहिबेरपछी एक्कासी आमाले “आऽऽऽ…हऽऽऽ…. कस्तो जबरजस्ती गर्नुभा’को जरैसमेत घुसारेर झण्डै सासै रोकिएको…” “तँ जाँठीलाई जे गरेपनि मेरो खुसी हो नि… यति गर्न त मेरो बुढी भएर आ’की होस् नि?” फेरी आमाको मुखबाट “उँऽऽऽऽऽ….उ….” को आवाज आयो अनि अघिको जस्तै गुँऽऽऽ..गुँऽऽऽ… सुरु भयो, मैले आफ्ना हातलाई हुमाको पुठ्ठाको बिचबाट तल सार्दै हुमाको पुतीमा दल्न थालिसकेको थिएँ, हुमाको पुती बाट तातो छुटिरहेको थियो र हुमाको पुतीले पूर्वतयारीको रस छोडिसकेको थियो, त्यसैले हुमाको पुती वरपरको कपडा भिज्न थालिसकेको थियो । म हुमाको कानका नजिक पुगेर भनें “चिक्न त दिन्न भनिस् क्यार अब मेरो खेलाईदे न त?”